Λίγα μαθηματικά, λίγη γραμματική και πολλές μπούρδες
Θυμάμαι στο δημοτικό, όταν μας έλεγαν τι καθήκοντα έχει ο δήμαρχος, μιλούσαν κυρίως για την καθαριότητα, τονίζοντας ότι πρέπει σε κάθε γωνία να υπάρχουν καλαθάκια. Έμμεσα μας έδιναν να καταλάβουμε ότι, αν το πεζοδρόμιο είναι γεμάτο σκουπίδια, δε φταίνε οι λεχρίτες που τα πέταξαν, αλλά ο δήμαρχος που δε φρόντισε να έχει έναν κάδο μπροστά στη μύτη τους.
Σκέφτηκα λοιπόν ότι αυτό είναι μόνο μια από τις αρλούμπες που μαθαίναμε στο σχολείο. Ιδού μερικές τέτοιες αρλούμπες, όπως μου έρχονται τώρα στο μυαλό:
1. Στις 25.03.1821 ο Παλαιών Πατρών Γερμανός σήκωσε το λάβαρο της Επανάστασης στην Αγία Λαύρα.
2. Η ατμοσφαιρική πίεση οφείλεται στο βάρος της ατμόσφαιρας.
3. Τα ελληνόπουλα κατά την Τουρκοκρατία πηγαίνανε στα κρυφά σχολειά για να μάθουνε γράμματα.
4. Οι έφηβοι οφείλουν να είναι "σεμνοί" ως προς τις σχέσεις τους με το άλλο φύλο. (Δε θυμάμαι την ακριβή διατύπωση, αλλά πάντως ήταν στο μάθημα των... οικοκυρικών).
5. Ο Αθανάσιος Διάκος, ενώ τον σούβλιζαν, σκαρφιζότανε μαντινάδες.
Θυμάμαι επίσης ότι οι δάσκαλοι στο σχολείο ποτέ δε λέγανε "δεν ξέρω". Προτιμούσανε να πούνε μια κοτσάνα παρά να παραδεχτούνε άγνοια και να το ψάξουν στα βιβλία τους.
Περιμένω σχόλια για επέκταση της λίστας...
posted by μήτσκος @ 7:36 μ.μ.
5 Comments:
Συνοδοιπόρε,θα μου επιτρέψεις να αναφέρω δύο προσωπικά περιστατικά, τα οποία όμως με έχουν σημαδέωει:
1. Στο δημοτικό είχα έναν δάσκαλο, ο οποίος γινόταν έξαλλος όταν έβλεπε ότι μια λέξη η ένα γράμμα μας είχε ξεφύγει και βρίσκόταν στο περιθώριο του τετραδίου. Για να μας δώσει να καταλάβουμε ότι αυτό απαγορεύεται, φώναζε:"Η γραμμή που χωρίζει το περιθώριο από τις υπόποιπες γραμμές του τετραδίου είναι το τείχος του Βερολίνου.Απαγορεύεται να το περάσεις και κανείς δεν μπορεί να το περάσει!"
Ένα χρόνο μετά έβλεπα στην τηλεόραση χιλιάδες κόσμο να περνάει το τείχος και σκεφτόμουν τον έρμο τον δάσκαλο με το ατράνταχτο επιχείρημά του...
2. Μια φράση που με εκνεύριζε πάντα από τους καθηγητές στο γυμνάσιο, μόλις απλωνόμασταν λίγο στο θρανίο μας ήταν η εξής: "Σε καφενείο βρίσκεσαι;"
Μόλις λοιπόν τελείωσα το λύκειο και βρέθηκα στας Αθήνας, πήγα, όπως κάθε σοβαρός φοιτητής που σέβεται τον εαυτό του, να πιω καφέ σε μια καφετέρια στην Πλάκα.Διάβαζα την εφημερίδα μου και είχα απλώσει τα πόδια μου σε μια ακόμα καρέκλα μπροστά.Όπως άλλωστε κάνει ο κόσμος στα καφενεία, κατά τους καθηγητές μου. Ήρθε όμως ο σερβιτόρος και μου είπε σιγά στ'αυτί: "Κατέβασε τα πόδια σου από την καρέκλα, πού νομίζεις ότι βρίσκεσαι;"
Ωχ, βγήκα εκτός θέματος. Φεύγω. Γεια χαρά!
Το χειρότερο που συμβαίνει στο σχολείο είναι η πρωϊνή προσευχή (ευτυχώς έπαψε και η έπαρση της σημαίας). Όχι ότι πάνε πίσω και οι παρελάσεις, αλλά εκεί έβλεπες και τις κοπέλες με τα μίνι ;)
Αλλά πάνω απ' όλα ο διαρκής βιασμός της κριτικής σκέψης και ο "εμποτισμός" των παιδιών με αξίες (μπλιάχ). Π.χ., στο μάθημα της ιστορίας (της Γ΄ Λυκείου παρακαλώ!) διαβάζαμε για τις πανελλήνιες σελίδες όπου κατηγοριοποιούσαν τους ξένους πολιτικούς σε ανθέλληνες και φιλέλληνες. Έλεος ρε παιδιά! Ποιος λαμπρός ιστορικός ήτανε αυτός και γιατί δεν τον εκμεταλλεύτηκε το έθνος στο ΥΠ.ΕΞ (γιατί κάτι μου λέει ότι μπορεί και να το έκαναν; ). Τα αποτελέσματα είναι φανερά στην Ελλάδα. Πάνω από τους μισούς πιστεύουν ότι ο κόσμος χωρίζεται σε ανθέλληνες και φιλέλληνες. Αν μη τι άλλο, είναι το πρώτο στοιχείο της ταυτότητάς τους που ανακαλύπτουν ως άνθρωποι. Ξυπνάει ο Τζαμαϊκανός και λέει: Είμαι φιλέλλην!
Άσχετο, αλλά βλέποντας τις δύο τελευταίες φωτογραφίες, ήθελα να σε ρωτήσω: Μένεις κοντά στη Rosenthaler Platz; Αν ναι, τότε είμαστε και γείτονες (μία στάση δρόμος).
Ή μήπως Kastanienallee? Ακόμα πιο κοντά!
Χαχα συνοδοιπόρε ωραίες οι ιστορίες σου...
Να προσθέσω και εγώ λοιπόν στη λίστα ολόκληρο το μάθημα των θρησκευτικών, με έμφαση στα μισαλλόδοξα κεφάλαια (βλέπε σχίσμα, "αιρέσεις", εικονομαχία, κτλ).
Exiled ναι, εκεί δίπλα μένω και εγώ. Άσε, με την Kastanienallee έχουμε πήξει στη μπουτίκ και στη μόδα.
Πωπω, καλά μεγάλο νούμερο ο καθηγητής σου.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home