Το λυχνάρι του Αλλαντίν
Όταν μεγαλώσω θα γίνω παλαιοπώλης!
Θα ανοίξω ένα μαγαζάκι σε κάποια φτωχογειτονιά επαρχιακής πόλης και θα το ονομάσω (πώς αλλιώς;) το λυχνάρι του Αλλαντίν. Κάθε αντικείμενο που θα πουλάω θα έχει και την ιστορία του, την οποία οι υποψήφιοι αγοραστές θα ακούνε να τους διηγούμαι με τη συνοδεία ούζου, τομάτας, ανθότυρου και ελιάς.
Και όταν θα έρχεται η ώρα να κλείσω, θα κλειδώνω την πόρτα γυρίζοντας την ταμπέλα στο "ΚΛΕΙΣΤΟΝ", θα βάζω στο γραμμόφωνο ένα δίσκο να παίζει, θα αράζω σε μια πολυθρόνα και θα αφουγκράζομαι τις ιστορίες που θα μου ψιθυρίζουν τα αντικείμενα του θησαυρού μου.
posted by μήτσκος @ 7:32 μ.μ.
1 Comments:
Μερααααάκια!
Αχ και να μας δινόταν η ευκαιρία, συνοδοιπόρε, να κάνουμε αυτό που πραγματικά γουστάρουμε...
Πάντως θα περνάω από το μαγαζί, με τρελαίνουν τέτοιες ιστορίες.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home