Αγανάκτηση
Καθώς το βλέμμα
ενός ξεπαγιασμένου Ελληνα
στη Γερμανία
πέσει
(εν μέσω θυέλλης
και με το χιόνι πυκνό
να παγώνει το πρόσωπο)
στη φιγούρα
νεαρού χειρώνακτα,
με θερινή ενδυμασία,
καθαρίζοντα τζαμαρία καταστήματος
(από την έξω πλευρά),
τότε αυθόρμητα υψώνεται
η παλάμη ανοικτή
με δάκτυλα τεντωμένα,
ενώ τα παγωμένα λαιμά
του ενοχλημένου θεατή
πάλλονται άξαφνα
αναφωνόντας:
ΡΕ ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΓΑΜΗΣΟΥ!
5 Comments:
Χαχαχα, συνοδοιπόρε νομίζω ότι ο L. πέτυχε το στόχο του. Έχει εξαντλήσει την υπομονή σου και τώρα σου κάνει και πλακίτσες στους δρόμους...Μη μασάς, παίξτο αδιάφορος!
PS. Πάντως κι εγώ απορώ καμιά φορά, πώς αντέχουν ρε παιδί μου;
Καλά, έπεσα κάτω από τα γέλια.
Οι τύποι είναι αλλού. Δεν εξηγείται αυτό το πράγμα. Πως διάολο καταφέρνουν να μη χαμπαριάζουν από κρύο, είναι απορίας άξιο. Πριν από λίγο καιρό με είχε επισκεφτεί ένα φιλαράκι και έξω είχε -15. Πέρα από το μπουφάν του, φορούσε πουκάμισο (μόνον). Και εγώ σκεφτόμουνα ότι για να βγω έξω θα έπρεπε να βάλω κοντομάνικο, πουκάμισο, πουλόβερ, ζακέτα, μπουφάν και κασκόλ. Είναι τρελοί αυτοί οι γερμανοί!
Υ.Γ.: Πρώτη χρονιά εδώ, το έχω καταδαγκώσει.
Υ.Γ.2: Μου έφυγε η λαχτάρα για το χιόνι που κουβαλούσα από ελλάδα... Έπηξε το μάτι μου στο άσπρο. Έλεος!
Το στυλ της γραφής αυτού του ποστ θυμίζει τζιμάκο εποχής μουσικών ταξιαρχιών. Τώρα το θυμήθηκα ξαναδιαβάζοντάς το :)
Καλοσύνη σας παιδιά... Exiled με κατάλαβες. Έιμαι ο Τζίμης Πανούσης, εδώ έχω το εξοχικό μου από την εποχή που συνεργαζόμουν με τη Στάζι.
:)))))))))))
Δημοσίευση σχολίου
<< Home