Στον ίσκιο του μουρέλου

Ιστορίες από την Πρετεζάνα (ΙΙ)

Στον κήπο της γιαγιάς Στάνα ξεχωρίζουν οι δύο τεράστιες, επιβλητικές καρυδιές, η μια μπροστά στο σπίτι, αριστερά της εισόδου και η άλλη λίγο παραπέρα, προς τη μεριά του δρόμου. Ο κήπος χωρίζεται από το δρόμο με ένα λευκό φράχτη, κοντά στον οποίο στέκει μια σειρά μελίσσια, που βγάζουν κάμποσο από το μέλι της χρονιάς. Στην απέναντι πλευρά του κήπου, δηλαδή στη δεξιά πλευρά καθώς μπαίνουμε, στέκει μια σειρά από μηλιές, μια κερασιά και κάποια μικρά, φρεσκοφυτεμένα κυπαρίσσια.


Το σπίτι έχει μπροστά στην είσοδο μια μικρή βεράντα, στεφανωμένη από τρεις καμάρες. Εντυπωσιακό για μένα ήταν το πάχος των τοίχων, περιπου 25 εκατοστά, το οποίο προσφέρει καταπληκτική μόνωση. Με άλλα λόγια, ενώ έξω έσκαγε ο τζίτζικας, μέσα είχαμε μια χαρά δροσιά... (Για μας τους μοδέρνους βέβαια υπάρχουν και τα αιρκοντίσιον.)


Σε μια γωνιά του κήπου υπάρχουν τα ερείπια της παραδοσιακής "εξωτερικής" τουαλέτας και, δίπλα στα μελίσσια, το πηγάδι με το κλασικό σύστημα κουβάς-βαρούλκο-μανιβέλα.


Οι τοίχοι του σπιτιού είναι διακοσμημένοι με κάποια πανέμορφα εργόχειρα, φτιαγμένα απο σχοινί και κομμάτια ξύλου, σαν την κουκουβάγια που βλέπετε στη φωτογραφία.


Όταν πέφτει το βραδάκι, ανηφορίζουν από το ποτάμι βατράχια και αράζουν στον κήπο, κάτω από το φως της λάμπας, για να διανυκτερεύσουν. Δεν ξέρω γιατί το κάνουν αυτό. Μάλιστα, αν δεν προσέξεις, μπαίνουν και μέσα στο σπίτι, οπότε ή πρέπει να αρχίσεις το κυνήγι, ή το παίρνεις απόφαση και κοιμάσαι μετά μουσικής. Είναι πολύ ντροπαλά και δεν κατάφερα να βγάλω καλύτερη φωτογραφία, εντούτοις φαίνεται το βατραχάκι μπροστά στη ρόδα του καροτσιού.


Ο μπέμπης ενθουσιάστηκε με όλα αυτά. Μπορεί να κοιμόταν κάποιες ώρες παραπάνω λόγω ζέστης, αλλά τον υπόλοιπο καιρό περνούσε απίθανα. Του αρέσουν πολύ τα δέντρα, τον αφήναμε λοιπόν στο καροτσάκι του κάτω από μια καρυδιά και, καθώς ο αέρας κουνούσε τα φύλλα, αυτός χαχάνιζε δυνατά ή άπλωνε τα χεράκια του για να τα φτάσει. Πίσω από το κάγκελο ακουγότανε τότε η φωνή της γειτόνισσας:

Nestore! Nestore, mico, gde si bre? Πού είσαι μπρε μικρούλη;

Χαμογελούσα και εγώ και έριχνα τα ντόμπαρ νταν μου.

posted by μήτσκος @ 9:21 μ.μ.