Η Θεωρία του Χάους
Όσοι γνωρίζουν τη Θεωρία του Χάους, γνωρίζουν και το "φαινόμενο της πεταλούδας", το οποίο λέει ότι το χτύπημα των φτερών μιας πεταλούδας, είναι δυνατόν σε κάποιο άλλο σημείο του κόσμου να προκαλέσει τυφώνα.
Με βάση πειραματικά δεδομένα που συνέλεξα τις τελευταίες δύο εβδομάδες, είμαι σε θέση να γνωρίζω ένα ανάλογο φαινόμενο. Όποτε πηγαίνω με το ποδήλατο στη δουλειά, προκαλείται καταρρακτώδης βροχή ακριβώς την ώρα που σχολάω.
Σύντομα θα έχω και την μαθηματική ανάλυση. Θέλω λίγο χρόνο να δουλέψω τις εξισώσεις.
Θερμό επεισόδιο
Δεν ξέρω γιατί, αλλά ο κεμπαπτζής της γειτονιάς μου ακούει μόνο Johnny Cash. Κάθε φορά που πάω να πάρω το λαχματζούν μου, νιώθω σαν να μπαίνω σε σαλούν.
Έτσι και την Τρίτη το βράδυ λοιπόν, μπήκα στο μαγαζί υπό τους ήχους του "I Walk The Line". Τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα είχαν ήδη σχηματιστεί. Στα τραπέζια δεξιά, διέκρινα ένα τουρκικό σημαιάκι στο βάζο με τα λουλούδια, δύο φανέλες της Γαλατάσαραϊ, ένα κασκόλ της Μπεσίκτας και τέσερα μουστάκια. Στα τραπέζια αριστερά, πιο πειθαρχημένο στρατόπεδο, ομοιόμορφα ντυμένο με μπλου-τζήν, λευκά πουκάμισα με σηκωμένα μανίκια, ζελέ στα μαλιά και μια φωτογραφία του Ότο Ρεχάγκελ στο πρώτο τραπέζι.
Ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα, το Αιγαίο Πέλαγος, με τις τουαλέτες στο βάθος.
Πέρασα επιδεικτικά μπροστά από τον ιδιοκτήτη, χωρίς να τον χαιρετήσω, και πήρα τη θέση μου σε ένα τραπέζι στα αριστερά.
"Το φάγανε το παληκάρι μας", είπε με συνομωτικό ύφος ένας στο διπλανό τραπέζι. "Εγώ σου λέω, επίτηδες το έριξε ο Τούρκος. Ούτε αυτοί δε μπορεί να είναι τόσο ατζαμήδες", απάντησε ο διπλανός μου. "Σκότωμα θέλουν ρε όλοι τους", ανταπάντησε ο πρώτος. "Κοίτα πώς με κοιτάει ο μουστάκιας ρε!" είπε κάποιος άλλος ενοχλημένος και σηκώθηκε από την καρέκλα του. "Τι κοιτάς ρε; Μήπως με γουστάρεις;" φώναξε κάνοντας μια άσεμνη χειρονομία. Οι απένταντι πετάχτηκαν πάνω σαν ελατήρια έτοιμοι για τσαμπουκά, το ίδιο και εμείς. Για μερικά δευτερόλεπτα, όλοι ήταν ακίνητοι και το μόνο που ακουγόταν ήταν το "Born to Love" του Johnny Cash. Στη συνέχεια, ένας δικός μας μας έκανε νόημα να καθήσουμε, και σιγά σιγά πήραμε πάλι τις θέσεις μας, χωρίς όμως να αφήνουμε τον εχθρό απο τα μάτια μας.
Η κατάσταση τώρα φάνηκε να εκτονώνεται, υπήρχε όμως ένας ηλεκτρισμός στην ατμόσφαιρα, κάτι σαν την ηρεμία πριν από την καταιγίδα.
Ώσπου κάποιος από τα πίσω τραπέζια μας πετάχτηκε όρθιος και φώναξε:
"ΓΑΜΩ ΤΟ ΡΑΜΑΖΑΝΙ ΣΑΣ ΜΕΣΑ!"
Σε κλάσματα δευτερολέπτου ήταν πάλι όλοι όρθιοι και εξέταζαν τον εχθρό με τα νεύρα τεντωμένα και τις γροθιές σφιγμένες. Η κατάσταση έμοιαζε έτοιμη να εκραγεί όταν, σε μία παύση ανάμεσα σε δύο τραγούδια του Johnny Cash, κουδούνισε το κινητό του διπλανού μου με ringtone τη μελωδία του "Έχετε Γεια Βρυσούλες".
Ήταν η σπίθα που έφερε την ανάφλεξη.
Καρέκλες εκτοξεύτηκαν εκατέρωθεν και το Αιγαίο μετατράπηκε σε πεδίο μάχης. Φώναξα "ΑΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑ" για να πάρω θάρρος, πήδηξα πίσω από τον πάγκο και άρχισα να βομβαρδίζω τον εχθρό με άπλυτα ποτήρια. Δίπλα μου διέκρινα τον γνωστό μπλόγκερ και γείτονά μου, exiled, να κοπανάει με ένα μπουκάλι ούζο 12 τον ιδιοκτήτη. Αυτός προσπάθησε να αμυνθεί με ένα σουβλί με κοτόπουλα, το οποίο όμως ήταν καυτό από τα κάρβουνα και του έπεσε από τα χέρια. Τη στιγμή του ρεφραίν του "Ring of Fire", και ενώ πατώντας πάνω στα κορμιά δύο ταπεινωμένων Τούρκων, ήμουν έτοιμος να καρφώσω μια σημαία της ΑΕΚ πάνω στο γύρο, η πόρτα άνοιξε με κρότο και μια γιγαντιαία, απειλητική σκιά εμφανίστηκε στην είσοδο.
Αμέσως οι εχθροπραξίες σταμάτησαν και όλοι κοίταξαν με τρόμο.
ΑΕΙ ΣΙΧΤΙΡ! ακούστηκε να λέει η σκιά με βορβορώδη φωνή, ενώ έπιανε τον πρώτο που έβρισκε μπροστά στην πόρτα και τον άρχιζε στις κατραπακιές.
"Η γυν-ν-ναίκ-κ-κα μου", ψέλισε ο ιδιοκτήτης, ενώ τα ούρα του τρέχανε κάτω από τα μπατζάκια του μουσκεύοντας τις κάλτσες.
Ο πανικός που ακολούθησε είναι δύσκολο να περιγραφεί. Οι περισσότεροι, Έλληνες και Τούρκοι, όρμησαν στην πόρτα επιχειρώντας ηρωική έξοδο. Κάποιοι κατάφεραν να περάσουν αλώβητοι δίπλα ή κάτω από τον τεράστιο σκοτεινό όγκο. Κάποιοι άλλοι πέρασαν, χωρίς όμως να αποφύγουν κάποιες απώλειες, όπως σκισμένα ρούχα, γρατζουνιές, αιματώματα και μελανιές. Οι πιο άτυχοι θυσιάστηκαν για να μπορέσουν να σωθούν οι υπόλοιποι. Καθώς δραπέτευα από το παραθυράκι από το οποίο πουλάνε κεμπάπ στο δρόμο, άκουγα τις σπαρακτικές κραυγές τους.
Δυστυχώς, δεν υπάρχει μάχη χωρίς απώλειες.
Ζήτω το Έθνος!
Κρύψου αρκούδε!
Πριν μερικές μέρες, ένας αρκούδος αποφάσισε να περάσει τα σύνορα μεταξύ Αυστρίας και Γερμανίας και να αναζητήσει το ταίρι του στα δάση της Βαυαρίας. Δυστυχώς για αυτόν, στη Γερμανία είχε να πατήσει αρκούδα περίπου 170 χρόνια. Έτσι, όχι μόνο γυναίκα δε βρήκε, αλλά βρέθηκε και στο επίκεντρο της δημοσιότητας.
Αρχικά, ο υπουργός περιβάλλοντος της Βαυαρίας χαιρέτισε τον ερχομό του ζώου: "Willkommen in Bayern".
Κατά τη διάρκεια του Σαβατοκύριακου, ο αρκούδος, του οποίου προφανώς είχε ανοίξει η όρεξη από τις βόλτες, σκότωσε εννέα πρόβατα. Παράλληλα, σύμφωνα με τους ειδικούς, φαίνεται να είναι πολύ θαρραλέος και δε διστάζει να πλησιάσει σε κατοικημένες περιοχές για να βρει τροφή. Η περιοχή δε στην οποία κινείται, το Garmisch-Partenkirchen, είναι εξόχως τουριστική. Σύντομα, λοιπόν, η χαρά για την εμφάνισή του έδωσε τη θέση της στην ανησυχία.
Εχτές τη νύχτα, ο αρκούδος ρίχτηκε σε κάτι κοτέτσια και έφαγε ό,τι βρήκε μπροστά του. Οι αρχές άρχισαν να συνειδητοποιούν τι ωραία που ήταν η ζωή τόσα χρόνια χωρίς αρκούδες, ενώ ο υπουργός περιβάλλοντος έδωσε το ελεύθερο στους κυνηγούς, αν πετύχουν τον αρκούδο, να ρίξουν στο ψαχνό.
"Δε μπορούμε να διακινδυνεύσουμε τη σωματική ακεραιότητα των ανθρώπων. Σκεφτείτε τι θα γινόταν αν εκείνη την ώρα πήγαινε στο κοτέτσι ο πτηνοτρόφος. Η συμπεριφορά του ζώου είναι τελείως απρόβλεπτη. Είναι εκτός ελέγχου."
Ο ειδικός αρκουδολόγος (!!) του πανεπιστημίου του Freiburg, Felix Knauer, συμφωνεί: "Είναι επικίνδυνο να καθυστερούμε. Η συμπεριφορά του ζώου, το οποίο επιτίθεται σε όποιο πρόβατο βρει, δεν είναι φυσιολογική. Κανονικά οι αρκούδες μένουν στο δάσος."
Η πρόεδρος της εταιρείας προστασίας των ζώων, Brigitte Rusche, έχει άλλη άποψη: "Εδώ στη Γερμανία διαμαρτυρόμαστε για κάθε ελέφαντα, που οι φτωχοί αγρότες της Αφρικής πυροβολούν για να προστατέψουν τη σοδειά τους. Και όταν οι ίδιοι αντιμετωπίζουμε μια αρκούδα, το μόνο που σκεφτόμαστε είναι να την πυροβολήσουμε."
Ένας ειδικός του WWF για την προστασία απειλούμενων ειδών, ο Roland Melisch, λέει ότι μία πιθανή λύση είναι να αιχμαλωτισθεί ο αρκούδος εν ζωή. Παραδέχεται, όμως, ότι οι πιθανότητες επιτυχίας ενός τέτοιου εγχειρήματος είναι μηδαμινές.
Έτσι, ενώ ο αρκούδος περιφέρεται αμέριμνος στα Βαυαρικά δάση, οι ειδικοί αναλύουν, οι πολιτικοί αποφασίζουν και οι κυνηγοί οπλίζουν.
(Και εγώ ελπίζω, να βάλει ο αρκούδος εγκαίρως μυαλό και να κρυφτεί...)
