Τετάρτη, Μαρτίου 22, 2006

Λαθρεπιβάτες




Τα εισιτήριά σας παρακαλώ...


Ο λαθρεπιβάτης δεν έχει δικαίωμα να βρίσκεται εκεί που βρίσκεται. Παρ'όλο που είναι ένας ελεύθερος άνθρωπος σε μια ελεύθερη κοινωνία, παρ'όλο που μπορεί να κάνει βόλτα στην πλατεία Συντάγματος, να ανεβεί στην κορφή του Ολύμπου, να σκοτώσει χταπόδια στα ανοιχτά της Πύλου, να κάνει τζόγκινγκ στο Σέιχ Σου, όλα αυτά ποσώς απασχολούν τον κύριο ελεγκτή. Στο λεωφορείο του, το δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης του λαθρεπιβάτη αναιρείται.

Ας κάνουμε ένα Gedankenexperiment: Έστω ότι ξαφνικά "φυτρώνει" ένας άνθρωπος σε ένα τυχαίο πεζοδρόμιο της Αθήνας, ας πούμε στην οδό Ιπποκράτους. Συλλαμβάνεται αμέσως για προσβολή της δημόσιας αιδούς λόγω της γύμνιας του. Για να μην τελειώσει το πείραμα τόσο γρήγορα, ας υποθέσουμε ότι φοράει κατιτίς για τα μάτια του κόσμου. Εξακολουθεί να είναι παράνομος, διότι δεν έχει ταυτότητα. Είναι ένα είδος λαθρεπιβάτη κι αυτός, δεν έχει το απαιτούμενο "εισιτήριο" και, όταν ο ελεγκτής του πει "ταυτότητα έχεις;", τότε θα αρχίσουν τα προβλήματα.

Εκτός αυτού, ο άνθρωπος στο πείραμά μας δεν έχει διεύθυνση κατοικίας, ΑΦΜ, απολυτήριο στρατού, διαβατήριο, κτλ. Δεν έχει καν ημερομηνία γέννησης. (Εντάξει, το ξέρω ότι οι άνθρωποι γενικά δε φυτρώνουν αλλά γεννιούνται, άρα έχουν και ημερομηνία γέννησης, όμως πάντα αναρωτιέμαι γιατί ρωτάνε εμένα για την ημερομηνία γέννησής μου, όταν είναι προφανές ότι μου είναι αδύνατο να ξέρω την απάντηση.)

Για να γίνει νόμιμος ο άνθρωπός μας, για να πάψει δηλαδή να απαγορεύεται η ίδια του η ύπαρξη, έχει να τραβήξει πολλά.

Αν είσαι μέσα στο λεωφορείο κάπως βολεύεται η κατάσταση, δίνεις μερικά λεπτά για το εισιτήριο ή πληρώνεις ένα πρόστιμο και ησυχάζεις. Για τους λαθρεπιβάτες έξω από το λεωφορείο, όμως, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.

Αφιερωμένο στο λαθρεπιβάτη της μπλογκόσφαιρας.

3 Comments:

At 11:33 π.μ., Blogger άστεγος said...

Φίλε μου Μήτσκο, είναι η ελευθερία που χάνεται σιγά σιγά, όταν αποφασίζει μια ανθρώπινη κοινωνία να οργανωθεί. Όποια κοινωνία καταφέρνει να διασφαλίσει ένα μεγάλο μέρος της ελευθρίας των μελών της παράλληλα με την οργάνωσή της, είναι κατά κάποιο τρόπο πετυχημένη. Απέχουμε όμως μάλλον πολύ από την εποχή που δε θα υπάρχουν λαθρεπιβάτες (ή ζικ ζακ, παιδιά από την Πάτρα, οπισθοδρομικοί κτλ:).Καλημέρα συνοδοιπόρε!

 
At 12:47 μ.μ., Blogger άσκεπος said...

Δε γνωρίζω αν ισχύει και μετά τις 11/9 αυτό, αλλά στις Η.Π.Α., η υποχρεωτική έκδοση ταυτότητας δεν ίσχυε. Αντ' αυτής, χρησιμοποιούσαν το δίπλωμα οδήγησης, ή κάποιο άλλο δημόσιο έγγραφο που να πιστοποιούσε το ποιος είσαι. Φαντάζομαι ότι όλη αυτή η ιστορία ξεκίνησε για λόγους ελέγχου της εγκληματικότητας και κατ' επέκτασιν της κοινωνίας. Με το να έχεις μία μοναδική ταυτότητα, νοιώθεις εύκολα εντοπίσιμος και αυτό σε καθιστά πιο "νομιμόφρων". Την καλημέρα μου συντοπίτη!

 
At 1:30 μ.μ., Blogger μήτσκος said...

Καλημέρα παιδιά,

νομίζω ότι στη Μ. Βρετανία δεν υπάρχουν ταυτότητες (ή δεν είσαι υποχρεωμένος να την έχεις πάνω σου). Είναι δύσκολο να πεις τι από όλα αυτά είναι απαραίτητο σε μια οργανωμένη κοινωνία και τι σχετίζεται μάλλον με την επιβολή εξουσίας παρά με ουσιαστικές γραφειοκρατικές ανάγκες.

Παλιά είχα ακούσει μια ιστορία για έναν τύπο χωρίς ταυτότητα. Δούλευε σε ένα ρεμπετάδικο στην Αθήνα. Αυτός λοιπόν δεν είχε γραφτεί σε κανένα μητρώο, δεν είχε χαρτιά και κατά συνέπεια δεν είχε κανένα πάρε δώσε με το κράτος. Δεν ξέρω αν είναι αληθινή η ιστορία και πώς τα βγάζει πέρα ο τύπος στην καθημερινή του ζωή. Αν υπάρχει πάντως, του εύχομαι καλή τύχη.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

Free Web Site Counter
University of Phoenix